Ecrin adım merhaba herkese. 37 yaşındayım, dul bir kadınım ancak arkadaş arıyorum. Kendi yağımda kavrulmaya başladım aslında. Sonra dedim ki kendine gel kızım hayırdır. Bu hayat yaşamaya değer yani öyle bırakmak var mı? Mutsuzluk bana hiç yaramadı. Birkaç senedir böyle bağ evime kapanmışım ve sadece düşünüyorum. Bazen şehre dönüp kahvemi yudumlarken de çevreme bakıyorum.
Ne kadar da boş şeyler için mücadele etmişiz ya çıldırıyorum. Ama kendimi tutuyorum ardından, ayağa kalk ve önüne bak diyorum. Benim sürecim böyle başladı işte. İnsanlara güvenmenin bazen gereksiz olduğunu fark ettiğimden beri kendime kızıyorum.
Sonra burayı gördüm ve bir deneyeyim dedim bakalım ya kimler neler soracak izleyelim dönelim. Tekrar evlilik gibi bir düşüncem yok asla da olmayacak. Haliyle arkadaşça ilerlemeye geldim. Herkes yazabilir, soru sorabilir ve gerçekten güzel muhabbet kurabilir benimle. İletişime açık bir kadınım. Sadece çok kıskançlık ve sahiplenmek iyi değil bunu söylemek isterim. Gerisi güzelce kendiliğinden gelişecek durumlar arasında. Ben kaçar o zaman çok beklemeyi de sevmem bilin.